Ruhumuz mavi bizim, bu yüzden denize gidip orda bıraktık tüm sıkıntılarımızı.
Öyle sıkılmış ki deniz, yeter dedi. Başka renkler de katın ruhunuza, beni de bırakın benimle. Affedin, artık kendinizi suçlu hissetmeyin. Başkalarının suçlarını sahiplenip, ileriye taşımayın yazıktır.
Yeni efsaneler yaratın kendinize, acıya sarılmayın. Efsaneleriniz umudu taşısın, umudunuza geçmişin ruhunu katmayın. Her acı da beni anlatmayın. Gökyüzüne bakın, aynı gökyüzü altında, rengarenk efsaneler yaratın. Yargıçlığa soyunmayın, sakın ha yapmayın. Şahit olmak demek, takılıp kalmak olmasın. An akmakta durduramadığınız zamanla akın sizde. Yapışıp kalmayın, bırakın acılarınızı, ruhunuz ferahlasın.
Affedin beni de ben almadım sevdiklerinizi. Yaşanması gereken buymuş. Nicelerini sakladım koynumda mavime kattım renklerini. Dalgalarımla hafiflettim yüreğimi, sizde affedin hafifleyin. Olmadığınız bir zamanın acılarını, günah gibi taşımayın. Ümidinizi ferahlatın, yeni güzel efsaneler yazın.
Dalgalarımın hafifliğine kanmayın, alıp götürdüklerimle ağırlaştım bende. Bundan zaman zaman köpürüp coşmam. Öyle ağırlaştım ki ,kusuyorum artık. Kusarak temizliyorum kendimi, kıyılarımdaki köpük safraları sevin. Ben yenilendim, siz de bırakın acıları sahiplenmeyin. Yeni renkler edinin, affedin, hafifleyin.
Nurten Yurt
